SIAPAKAH GOLONGAN MASALAH PENDENGARAN??

Seringkali kita melihat golongan masalah pendengaran dikategori sebagai golongan pekak, golongan yang tidak boleh mendengar dan tidak boleh bertutur atau bercakap.Namun adakah kita sendiri sedari, siapakah golongan yang mempunyai masalah pendengaran?. Pada masa dahulu pelbagai istilah dan gelaran diberikan kepada golongan masalah pendengaran seperti pekak, telinga siput,pekak badak dan tuna, bisu dan sebagainya. (maaf saya tidak ingat gelaran-gelaran lain). Namun, yang pasti gelaran-gelaran tersebut sangatlah teruk dan menghina manusia istimewa ini. Seperti yang dinyatakan oleh Ling 1989 mengatakan istilah-istilah ini membawa satu stigma yang negatif dan kurang disenangi oleh masyarakat. Adakah wajar kita memberikan gelaran tersebut kepada mereka, sedangkan mereka manusia biasa yang mempunyai hati dan perasaan seperti kita. Oleh itu, istilah masalah pendengaran adalah istilah yang sesuai digunakan dan lazimnya digunakan oleh pihak perubatan kerana kebanyakan kanak-kanak yang dilabelkan sebagai pekak adalah tidak pekak sepenuhnya, mereka masih mempunyai sisa pendengaran (Clark, 1999). Walaubagaimanapun menurut Gregory, Silo dan Callow 1995 mengatakan istilah pekak, cacat pendengaran dan pekak bisu masih digunakan dan ditujukan kepada kumpulan kanak-kanak yang sama oleh orang ramai kepada kanak-kanak yang dikategorikan sebagai masalah pendengaran.

Menurut Akta Pendidikan Individu dengan Ketidakupayaan (Individuals with Disabilities Education Act, IDEA) mendefinasikan "masalah pendengaran yang sangat teruk sehingga kanak-kanak tidak berupaya memproses maklumat linguistik menerusi pendengaran sama ada dengan amplifikasi atau tidak yang seterusnya mengganggu pencapaian pendidikannya".
Seseorang yang mengalami masalah pendengaran secara amnya akan menggunakan alat bantu pendengaran dan mempunyai sisa pendengaran yang mencukupi untuk membolehkannya berjaya memproses maklumat linguistik menerusi pendengaran. (Brill, MacNeil & Newman, 1986)

Selain itu, menurut Cruickshank dan Johnson (1975) menyatakan bahawa masalah pendengaran ialah kebolehan kanak-kanak menggunakan deria dengarnya dan bilakah permasalahan itu dialami oleh kanak-kanak tersebut. Oleh itu, definisi ini boleh dibahagikan kepada dua kategori iaitu, pekak dan separa pekak. Pekak ialah kanak-kanak tersebut memiliki deria dengar yang tidak boleh berfungsi langsung. Manakala kategori separa pekak pula merujuk kepada kanak-kanak yang deria dengarnya yang rosak masih boleh berfungsi dengan alat bantu pendengaran ataupun bantuan yang sesuai.

Hallahan & Kauffman (1990) mendefinisikan cacat pendengaran sebagai maksud generik yang menunjukkan kestabilan pendengaran yang diukur mengikut tahap pekak sederhana kepada tahap yang teruk, ia juga termasuk subset daripada kepekakan dan yang bermasalah pendengaran. Pihak hospital Universiti Kebangsaan Malaysia telah mengklafisikasikan kehilangan pendengaran kepada lima kategori :

Klasifikasi Kehilangan Pendengaran ( Sumber : Hospital Universiti Kebangsaan Malaysia )

dBHL Kategori

a) 20 dBHL ke bawah Biasa ( normal )

b) 21 - 45 dBHL Ringan ( mild )

c)46 - 70 dBHL Sederhana (moderate)

d) 71 - 90 dBHL Teruk ( Severe )

e) 91 dBHL ke atas Sangat Teruk ( Profound )

Sekarang kalian sudah mengertikan siapakah golongan masalah pendengaran. Sebenarnya, golongan masalah pendengaran ini boleh mendengar tetapi seperti yang dinyatakan dapat disimpulkan mereka boleh mendengar dan bertutur, tetapi tahap pertuturan dan pendengaran mereka tidak lancar seperti orang normal. Jadi kalian jangan salah tanggapan bahawa orang masalah pendengaran tidak boleh bertutur dan mendengar langsung. Kadang-kadang mereka sendiri boleh tahu apa yang kita bualkan tetapi mereka pura-pura tidak dengar, seperti yang pernah dialami oleh saya dahulu sewaktu saya mengikuti kawan pekak saya ke PESIBA iaitu Persatuan Ibu Bapa dan Kanak-Kanak Pekak. Apabila seorang kanak-kanak pekak tergelak apabila saya bercakap, dan rupa-rupanya kanak-kanak tersebut boleh mendengar sedikit. He3 sabar jela…

Saya teringat, semasa saya pergi International Seminar on Sign Language Research di Universiti Malaya, banyak maklumat yang saya dapati dan mengetahui kehidupan orang pekak. Selain itu, ketika di seminar tersebut saya tertarik kebanyakan mereka sangat akrab dan peramah dengan semua orang. Malah, orang normal di sana seperti saya pula berasa segan. Rupa-rupanya setelah saya bertanya dan mengkaji mereka sebenarnya ada kehidupan dan budaya mereka sendiri.. BUDAYA??? Wow! Orang pekak ada budaya.. Nanti suatu hari saya akan ceritakan pada blog yang akan datang..

Ini maksudnya "I LOVE U" atau "saya cinta awak" itu dalam bahasa isyarat Malaysia, tetapi dalam bahasa isyarat Taiwan maksudnya "tunggu".